Bir yıl bu yarış için hazırlanmıştılar. Atın sahibi üzgün, bakıcılar üzgün, seyisler üzgün. Bir yılın emeği ellerinden kayıp gidiyordu.
Ne olacak frank?
Hastanede ameliyat bekleyen çocuğuma ne diyeceğim. Ameliyat olmazsa ellerimden kayıp gidecek oğlum.
Bunu söyleyen Frank’in diğer seyis arkadaşı Martin’di.
Karım, çocuğum hastanede bu yarıştan gelecek haberi bekliyorlar. Yarışı kazanırsak alacağımız primi bekliyorlar.
Ben binerim dedi Frank evet ben binerim.
Yapma Frank 85 kilosun, at nasıl koşacak. Olsun deneyeceğim dedi.
Köşede sinirli bir şekilde oturan, elindeki purosunu içmeyip adeta yiyen at sahibi James ‘e yaklaştı. Patron ben yarışacağım. James’in siniri bir kat daha arttı.
Git işine Frank hayvana eziyet etmeyelim.
Ne kaybederiz patron? En azından yarışa katılım payımızı alırız. Hem bir yıl emek verdik, sende sıkıntıdasın. Bak Martin ağlıyor, çocuğunun ameliyat olması lazım. Alacağımız parayı onun çocuğunu yaşatmak için kullanırız.
Çocuk deyince James bir şey diyemedi. Nasıl istiyorsanız öyle yapın. Ben bu rezaleti görmek istemiyorum. Sağ ol patron.
Frank hızlıca yarış komitesine gitti, elinde jokeyin koşamayacağına dair doktor raporunu uzattı. Kendi adını yazdırdı.
Yarış için atlar piste çıktığında herkes şaşkınlık içindeydi. Diğer jokeyler gülüyordu, şaka olmalıydı bu. Seyirciler şaşkındı.
Frank aldırmadı hiç bir şeye, sadece atın kulağına eğildi; hadi oğlum bugün Martin’in oğlu için.
ABD'li jokey Frank Hayes hayatını kaybettiği yarıştan önce hiç yarış kazanmamıştı; çünkü asıl mesleği jokeylik değil, seyislikti. New York'un doğusunda bulunan Belmont Park'ta 4 Haziran 1923'te yapılan koşuda Sweet Kiss (Tatlı Öpücük) adındaki at ile yarışa katıldı. Fakat yarışın ikinci bölümünde kalp krizi geçirerek hayatını kaybetti. Eyer üzerinde kalan jokey yarışı tamamladı ve birinci oldu.
Jokeyin ölüm sebebinin jokeylik standartlarını sağlamak adına verdiği kilolar olabileceği söylendi.
O koşudan sonra bindiği at "Sweet Kiss of Death"(Ölümün Tatlı Öpücüğü) olarak anılmaya başladı. Frank öldüğünde sadece 22 yaşındaydı.